Labels

Friday, October 30, 2009

કારનામા

ઘણા સમયથી આ લેખ લખવાનો વિચાર હતો પણ સમય અને આળસના અભાવે રહી જતો હતો.... હવે નવા વર્ષના સંકલ્પને લીધે આળસ ખંખેરીને આ લેખ લખ્યો છે.........
કહે છે ને કે કોઈક વસ્તુને દિલથી ચાહો તો આખી દુનિયા તમને એ વસ્તુ આપવા માટે મહેનત કરવામા લાગી જતી હોય છે... આવું જ કૈક થયું હમણાં અમારા ઘરમા.... મારી મમ્મીની વર્ષોની અને મારી પાછલા થોડા વર્ષોની ઈચ્છા હતી કે ઘેર ગાડી.. કાર હોય એમ... પણ અમારા પપ્પા ને ખબર નહિ શું એલર્જી હતી કારની કે સગવડ હોવા છતાં લેતા નહોતા... અમારા સહીત અમારા ઘણા સગા-વહાલાને આ વાતનું અચરજ હજી પણ છે કે કેમ પપ્પા એ આટલા વર્ષોથી કેમ કાર લીધી નથી........ બાકી પપ્પા એમ શોખીન છે... પણ હમણાં મને એ વાત સમજાણી છે કે પપ્પા કાર કેમ નહોતા લેતા... એ એમનું કાર લેવાનું માની ગયા પછી મારી સમજણમાં આવ્યું છે... પપ્પા મારી મુંબઈમાં નોકરી લાગ્યા પછી જ કાર લેવા માટે રાજી થયા.... એમને મારા પર ક્યારેય ભરોસો નહોતો કે આ છોકરો જિંદગીમાં ક્યાંક કશુક ઉકાળશે... જો કે એમ તો હું કોલેજમાં હતો ત્યારે મને પણ થતું હતું કે મારું શું થશે.. આટલી લાંબી જિંદગી કેમની જશે.... પણ હશે... રામ રાખે ને કોણ મારે.... એટલે પપ્પાને મારી મુંબઈની નોકરી પછી ભરોસો બેઠો કે હવે આની ચિંતા કરવા જેવી નથી... તો એને માટે જે રૂપિયા બચાવ્યા છે એનાથી કાર લઇ શકાય.. અને એટલે જ એ તૈયાર થયા..... મારા આગ્રહ નું કારણ મારો અંગત લાભ પણ ખરો... હવે હું દર શનિ-રવિ સુરત જાવ છુ તો કાર માં ફરી શકાય એમ... ....

હવે કાર લેવા નું નક્કી તો થયું... પણ કઈ લેવી... આજ કાલ પસંદગી માટે ઘણી બધી કાર બજારમાં ઉપલબ્ધ છે.... અને લોકો તો હોય જ છે સલાહો આપવા માટે.... મફતની.. વણમાગી.. જાત જાતની સલાહો.... મારો વિચાર તો નવી લેવાનો જ હતો... પણ અમારા હિતેછુંઓ કીધું કે પેહલા જૂની લો.... કારણ મારે અને પપ્પાને બેય ને કાર શીખવા ની હતી... આવડતી નહોતી... કહે કે ૬ મહિના તો થાય જ પૂરી શીખીને કંટ્રોલ આવતા... એટલે અમે લોકો જૂની કાર જોવાનું શરુ કર્યું... એમાં અમારા સાળા સાહેબ હેરાન થઇ ગયા.... સાળા સાહેબ કારનું જ ગેરેજ ચલાવે છે... એટલે હવે જૂની કાર લેવી હોય તો તપાસ તો કરાવી,કરવી પડે ને કોઈ મીકેનીક પાસે.. હવે ઘરના જ મિકેનિક હોય એટલે પછી બહાર કોને કેહવું.. એટલે અમારા પિતાશ્રીને કોઈ ગાડી બતાવે એટલે એ તરત જ મોબાઈલ કરે મારા સાળા ને કે આવી જાવ... ત્યારે મારા સાળાને થયું હશે કે આ મોબાઈલ બેકાર વસ્તુ છે... કેમ-કે પાપા એ એને ૨૦-૨૫ વાર ધક્કા ખવડાવ્યા હશે... અને પાછુ પાપાને જેવી તેવી તો કોઈ વસ્તુ ગમે નહિ.... એટલે કોઈ ગાડી પસંદ જ ના આવે... પછી મેં લાગ જોઈને કીધું કે પપ્પા .... નવી જ લઇ લો ને..... અને અને અને... એ માની પણ ગયા..
હવે મજા આવી.... હવે અમે જઈએ બધી ગાડીની દુકાનો માં..... સેલ્સમેન ગાડી બતાવે ને પછી કહે કે ટેસ્ટ ડ્રાઈવ લઇ લો .... બધા લેતા જ હોય છે... હવે ત્યારે હું અને પાપા એક-બીજાની સામે જોઈએ... પછી હું થોડો પ્રમાણિક ખરો એટલે તરત કહી દવ કે ભાઈ ગાડીતો અમને બેમાં થી કોઈને નથી આવડતી... એટલે પેલાનું મોંઢું જોવા જેવું હોય.... મનમાં તો કહેતો હશે કે તો શું જખ મારવા આવ્યા છો... કે પછી ખાલી અમારો સમય પસાર કરવા આવ્યા છો... મને એમ કે આવું સાંભળ્યા પછી એનો રસ જ ઉડી જશે ગાડી બતાવાનો... પણ સેલ્સમેન લોકોનું કેહવું પડે... થોડી સેકન્ડો ના આઘાત પછી એ તરત જ સવ્સથતા ધારણ કરી લે... ને પછી ગાડી ત્યાં ઉભા ઉભા જ બતાવે... આ જોયા પછી તો પપ્પા પણ કહી દેવા લાગ્યા કે ભાઈ ગાડી તો અમે લોકો શીખી રહ્યા છે.. હજી આવડતી નથી....
પણ અમારા.. ખાસ કરી ને મારા.... નસીબ ખરાબ કે એક સગા એ કોઈક જૂની ગાડી બતાવી પપ્પાને.. અને પપ્પાના નસીબ જોગે અને મારા બદનસીબે અમારા સાળા સાહેબ એ ગાડીને પાસ પણ કરી દીધી... કદાચ એ પણ કંટાળ્યો હશે કે હવે કેટલી નાપાસ કરવી... નાપાસ કરવામાં એને જ ધક્કા ખાવા પડે છે.. (જોકે આ તો હું એમ જ મજાક માં કહું છુ... બાકી એની નિયત પર શક કરવા જેવું છે નહિ..) અને આ રીતે ઘણા વર્ષે અમારા ઘર આંગણે ગાડી નું પારણું થયું.. પણ ગાડી લેવા જવાની હતી ત્યારે અમારા ફોઈ ના છોકરા ને બોલાવો પડ્યો... અમને તો ગાડી આવડતી નહોતી... મમ્મી કહે મહુરત જોઈને લાવ જે.. મેં કીધું ભાઈ પપ્પાએ જે ક્ષણે ગાડી લેવા નું નક્કી કર્યું એ ક્ષણ જ મારા માટે તો સારા મહુરત ની હતી... હવે બધું સારું જ છે.....
જો કે હવે તો હું ગાડી શીખી ગયો છુ... એવું મને લાગે છે.. પણ હજી મારા એકાદ-બે મિત્રો અને પિતરાઈ ભાઈ શંકા કરે છે... અને એમાં જ મારો દિવાળી વેકેશનમાં પાવાગઢ જવાનો પ્લાન રદ થયો.... જોઈએ હવે... લોકોને ક્યારે ભરોસો આવે છે.....
પણ એક વાત છે હો કે.. ગાડી ચલાવાની મજા બહુ આવે હો કે... તમારી પાસે જો સગવડ હોય તો અમારી જેમ... નહિ નહિ.... પપ્પાની જેમ વર્ષો સુધી રાહ ના જોતા લઇ જ લેશો... પછી કોને ખબર તબિયતને લીધે ગાડી ચલાવી ના શકો.. પપ્પા ની જેમ જ સ્તો....

It happens only in America....

Charlotte, North Carolina. A lawyer purchased a box of very rare and expensive
cigars, then insured them against, among other things, fire. Within a month,
having smoked his entire stockpile of these great cigars and without yet having
made even his first premium payment on the policy the lawyer filed a claim
against the insurance company.
In his claim, the lawyer stated the cigars were lost "in a series of small

fires." The insurance company refused to pay, citing the obvious reason, that

the man had consumed the cigars in the normal fashion.
The lawyer sued.. and WON!
(Stay with me.)
Delivering the ruling, the judge agreed with the insurance company that the
claim was frivolous.
The judge stated nevertheless, that the lawyer held a policy from the company,
which it had warranted that the cigars were insurable and also guaranteed that
it would insure them against fire, without defining what is considered to be
unacceptable fire" and was obligated to pay the claim. Rather than endure
lengthy and costly appeal process, the insurance company accepted the ruling and
paid $15,000 to the lawyer for his loss of the cigars lost in the "fires".

NOW FOR THE BEST PART..
After the lawyer cashed the check, the insurance company had him arrested on 24
counts of ARSON (Arson is the crime of deliberately and maliciously setting fire
to structures or wildland areas.) With his own insurance claim and testimony
from the previous case being used against him, the lawyer was convicted of
intentionally burning his insured property and was sentenced to 24 months in
jail and a $24,000 fine.
This is a true story and was the First Place winner in the recent
Criminal Lawyers Award Contest.
ONLY IN America!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Don't know its true or not.. but if its true.... really drama...

Sunday, October 18, 2009

નવા વર્ષના જુના સંકલ્પો

કાલે નવું વર્ષ... નુતન વર્ષાભિનંદન કહેવાનું લોકોને અને પોતાને... અને દર વર્ષ ની જેમ આ વર્ષે પણ નવા સંકલ્પો કરવાના... આદત પડી ગયી છે ને ભાઈલા.. પછી ભલે ને એ લીધેલા સંકલ્પોમાં ના એક પણ પુરા ના કરતા હોઈએ.... લોકો ભાત ભાત ના સંકલ્પો લેતા હોય છે.. જેમાંના ઘણા લ.સા.અ. હોય છે (એટલે કે દરેકના કોમન) ઉદાહરણ તરીકે વજન ઓછુ કરવું (જાત અનુભવ), વિદ્યાર્થી હોય તો ભણવા માં નિયમિતતા લાવવી, ઓફીસે જતા હોય તો ઓફીસનું કામ પૂરી લગન થી અને સમયસર પૂરું કરવું, ઉપરાંત હંમેશા સત્ય બોલવું, લોકો ની ઈર્ષા ના કરવી, બીજા નું ભલું વિચારવું, ભ્રષ્ટાચાર ના કરવો વગેરે વગેરે.. જો કે આ ઉપરાંત પછીના છે તે તો કદાચ એક દિવસ પૂરો થાય એ પેહલા જ સંકલ્પ ના ભુક્કે ભુક્કા ઉડી જતા હશે.. કારણ ગાંધીજી થવું સહેલું થોડું છે.. પણ આ તો શું કે રીવાજ છે તો આપણે નિભાવવો તો પડે ને એટલા માટે.. કોઈક પૂછે તો કેહવા થાય કે અમે તો આ સંકલ્પ લીધો છે.. તમે શું લીધો છે?.... આનો આડ ફાયદો એ છે કે નવું વર્ષ છે એટલે તમારે લોકો ને મળવું તો પડે જ ને (તમારી નામરજી છતાં) તો આ સંકલ્પ ની વાતો ને લીધે આ વણનોતર્યા લોકો સાથે તમારે બે ઘડી વાતો થઇ જાય ને અને થઇ શકે કે તમને આવતા વર્ષ માટે કોઈક નવો સંકલ્પ નો વિચાર પણ એમન સંકલ્પોમાંથી મળી જાય... સાલું દર વખતે એક ના એક સંકલ્પ ખાવા ના... આ વર્ષે કૈક નવું એમ.. આમ પણ આજ કાલ લોકોને નવું નવું જ જોઈએ છે... મીઠાઈ લેવા જાવ તો એમ કહેશે કે કોઈક નવી જાત ની મીઠાઈ હોય એ આપો, કોઈના ઘેર ના હોય એવું અને કોઈએ ના ખાધી હોય એવી.. કપડા લેવા જાય તો બોસ કોઈ પાસે ના હોય એવા નવી ડીસાઈન , નવો કલર ના કપડા બતાવો.... હશે.. હું પણ એમાંનો જ એક છું એટલે વધારે કહેતો નથી
હા તો આપણે સંકલ્પો ની વાત કરતા હતા... મારે તો જોકે છેલ્લાં ૩-૪ વર્ષો થી એક નો એક જ સંકલ્પ લેવા નો આવે છે... જે પૂરો જ નથી થતો.... બરાબર સમજયા તમે.... એ જ વજન ઓછુ કરવા નો... :) .... આ વખતે તો ખરેખર હદ થઇ ગયી છે.. ૭૫ સુધી પહોંચી ગયો છું. એક તો મારી ઉંચાઈ ઓછી ને એમાં આટલો બધો વજન... બહુ જ ખરાબ કેહવાય નહિ... પણ મારા જેવા ઘણા છે એટલે હું એટલો બધો ખરાબ નથી લાગતો... મને એમ હતું કે મુંબઈ જઇને ફરક પડી જશે પણ એનો પણ કઈ ફરક નથી પડ્યો કારણ મારે ત્યાં મુંબઈગરાની જેમ વધારે ચાલવાનું અને રેલ્વેમાં લટકવાનું નથી આવ્યું..... હવે સંકલ્પ તો લેવો છે પણ રસ્તો મળતો નથી કે કેમ કરીને વજન ઓછુ કરવું.... હવે એક યોગનો પ્રયોગ કરવાનું જ બાકી રહ્યું છે.... કદાચ એ કરું... જોઈએ... અને હા બીજો સંકલ્પ એ કે મહિના માં એક વાર તો ગુજરાતી માં જાતે બ્લોગ લખવો જ રહ્યો.. હમણાં મુંબઈ ગયા પછી તો બીજાના વિચારો જ ઉતારી ને મુક્યા છે... પણ હવે આટલો સમય તો કાઢવો જ રહ્યો.. અને એની શરૂઆત પણ થઇ ગયી લાગે છે... આ બ્લોગ ગુજરાતી માં જ લખ્યો છે ને... આમાં પણ અલ્પેશ સર નો આભાર માનવો રહ્યો.. એમને જ આ ગુજરાતી માં લખવા નું સોફ્ટવરે શોધી ને આપ્યું અને આપનું ગાંડું ચાલ્યું... આભાર અલ્પેશ સર....
અને આ એક લીંક છે... અમારા મિત્ર હિતેશને પણ મને જોઈને બ્લોગ લખવા ની ચળ ઉપડી છે... તો તમે એને પણ વાંચો આ રહ્યું એનું એડ્રેસ્સ.. http://foryouworld.wordpress.com/ .... નવા વર્ષ ની ભેટ .. તમને કે હિતેશ ને એ તો તમે લોકો જ નક્કી કરી લો....
ચાલો ત્યારે સહુ ને નુતન વર્ષાભિનંદન... નવા વર્ષ ના રામ રામ...

શુભ દિપાવલી - નૂતન વર્ષાભિનંદન


આજે ગુજરાતની અસ્મિતાની માવજત કરવાનો અવસર છે. આજે ઘરમાં એક સુંદર પુસ્તક કે એક સુંદર કેસેટ ભલે આવે. આજે ઘરનાં સંતાનો સાથે બેસીને એકાદ સુંદર કવિતા વંચાય કે એક ભજન ગવાય તો મિષ્ટાન્ન પણ અધિક મધુર બનશે. સરેરાશ ગુજરાતી નાગરિક ઉત્સવપ્રિય અને શાંતિપ્રિય છે. એને વિશ્વનાગરિક થવામાં મુશ્કેલી નથી પડતી. એ દુનિયાના કોઈ પણ ખૂણે જાય ત્યાં ગરબો લેતો જાય છે.
- ગુણવંત શાહ