રવિવારનો દિવસ એટલે આરામનો દિવસ.... ખરેખર રવિવારનો મૂડ જ અલગ હોય છે..... એ દિવસે આખું અઠવાડિયું જે કરતા હોય એ કરવાનું મન ના થાય... અને આખું અઠવાડિયું જે ના કરતા હોય એ કરવાનું મન થાય....
હું સવારની જાતે બનાવેલી ચાની મજા લેવાની મહેનત કરી રહ્યો હતો... મુંબઈ આવ્યા પછી ચા જાતે બનાવી પડે છે... ૧ મહિનાથી શીખી રહ્યો છું.. રોજે રોજ ચાનો સ્વાદ અલગ અલગ આવે છે.... ક્યારેક સરસ પણ બની જાય અને ક્યારેક પરાણે પૂરી કરવી પડે.. પણ ફેંકવાની નહિ... પૂરી તો કરવાની જ... પોતાના પાપ તો પોતે જ ભોગવવા પડે ને..
તો હું ચા પી રહ્યો હતો ત્યાં વીરેન વાળ ભીના કરીને આવ્યો અને યશપાલને કહે કે વાળ થોડા કાપી આપ ને... ખાલી નાના જ કરવા છે... કોઈ જાતની ફેશન નથી કરવી... યશપાલ તો ડરી ગયો... કહે કે મેં ક્યારેય કોઈના વાળ કાપ્યા નથી... બગડી જશે.... મોટા ભાગના માણસો જે કાર્ય કરવા ટેવાયેલા હોય એ જ કરે.. નવું કોઈ કાર્ય આપો તો હલબલી જાય..... હવે તમે વાણંદ ના હો તો સાચું કહેજો કે તમને કોઈ વાળ કાપવા દે... ના ના આવો મોકો તમને જિંદગીમાં મળ્યો છે ખરો.. મને તો નથી મળ્યો.. એટલે યશપાલનો કે પછી વીરેનનો વિચાર બદલાય ત્યાં જ મેં છાપુ ફેંકી દીધું અને બીડું ઝડપી લીધું..... કીધું લાવ કાતર... આજે તો હું છું ને તારા વાળ છે.. અને વીરેન પણ મરદનો બચ્ચો છે... એણે પણ કીધું... લે આ તારા માટે મારું માથું મૂકી દીધું ... અને પછી અમે મંડી પડ્યા... થોડી મહેનત પડી... થોડી અગવડ પડી.. પણ તો પણ પતાવ્યું... પછી સાલું વાણંદ માટે માન ઉપજ્યું.. અઘરું કામ છે હો કે... વીરેનના વાળ એક તો વાંકડિયા હતા એટલે કેમેં કરીને હાથમાં આવતા નહોતા... આ તો ઠીક છે ખાલી ટૂંકા કરવા હતા એટલે આમ-તેમ કાતર ફેરવીને ટૂંકા કરી દીધા... પણ હા .. રવિવાર સુધરી ગયો હો કે.... પછી હું પણ મરદનો બચ્ચો જ છું.. મેં પણ વીરેનને કીધું લે.. તું પણ યથા-શક્તિ મારા વાળ કાપ... રવિવાર તારો પણ છે... તને પણ મજા પડવી જોઈએ...
જોકે પછી મને જાણવા મળ્યું.. અમારા ભાઈ સાહેબ લંડનમાં છે એ લોકો તો દર પંદર દિવસે બધા જાતે જ એકબીજાના માથામાં વાળ કાપવાનું યંત્ર ફેરવી દે છે.. ત્યાં તો વાળ કાપવા જાય તો પાઉન્ડમાં રૂપિયા આપવા પડે ને .... મેં કીધું હશે ... મને તો એમ કે અમારા કુંટુંબમાં હું પહેલો વ્યક્તિ બનીશ કોઈના વાળ કાપવા વાળો.. પણ સાલું એ માન પણ ગયું... સાલું નસીબ જ નથી માન લેવા માટે...
બીજા અનુભવમાં તો એક આ ચાનો અનુભવ થાય છે રોજ... અને અમે લોકો રાતનું જમવાનું જાતે બનાવી એ છે તો... રોટલી બનવાનું ... નહિ નહિ.. અત્યારે તો રોટલી વણવાનું શીખવાનું ચાલુ છે... દરેક રોટલીમાં નવો નવો નકશો બને છે... જો કે gaya વખતે ખાસી એવી રોટલીઓ ગોળ બની હતી.. હજી ૨ વાર કરીશ તો આવડી જશે.. સફળતા બસ હવે હાથ-વેંતમાં જ છે..... બસ તમારી લોકોની શુભેચ્છા હશે તો ૬ મહિનામાં સારો એવો રસોઈયો બની જઈશ..... તમને જરૂરથી ખવડાવીશ બસ... ખુશ...
હું સવારની જાતે બનાવેલી ચાની મજા લેવાની મહેનત કરી રહ્યો હતો... મુંબઈ આવ્યા પછી ચા જાતે બનાવી પડે છે... ૧ મહિનાથી શીખી રહ્યો છું.. રોજે રોજ ચાનો સ્વાદ અલગ અલગ આવે છે.... ક્યારેક સરસ પણ બની જાય અને ક્યારેક પરાણે પૂરી કરવી પડે.. પણ ફેંકવાની નહિ... પૂરી તો કરવાની જ... પોતાના પાપ તો પોતે જ ભોગવવા પડે ને..
તો હું ચા પી રહ્યો હતો ત્યાં વીરેન વાળ ભીના કરીને આવ્યો અને યશપાલને કહે કે વાળ થોડા કાપી આપ ને... ખાલી નાના જ કરવા છે... કોઈ જાતની ફેશન નથી કરવી... યશપાલ તો ડરી ગયો... કહે કે મેં ક્યારેય કોઈના વાળ કાપ્યા નથી... બગડી જશે.... મોટા ભાગના માણસો જે કાર્ય કરવા ટેવાયેલા હોય એ જ કરે.. નવું કોઈ કાર્ય આપો તો હલબલી જાય..... હવે તમે વાણંદ ના હો તો સાચું કહેજો કે તમને કોઈ વાળ કાપવા દે... ના ના આવો મોકો તમને જિંદગીમાં મળ્યો છે ખરો.. મને તો નથી મળ્યો.. એટલે યશપાલનો કે પછી વીરેનનો વિચાર બદલાય ત્યાં જ મેં છાપુ ફેંકી દીધું અને બીડું ઝડપી લીધું..... કીધું લાવ કાતર... આજે તો હું છું ને તારા વાળ છે.. અને વીરેન પણ મરદનો બચ્ચો છે... એણે પણ કીધું... લે આ તારા માટે મારું માથું મૂકી દીધું ... અને પછી અમે મંડી પડ્યા... થોડી મહેનત પડી... થોડી અગવડ પડી.. પણ તો પણ પતાવ્યું... પછી સાલું વાણંદ માટે માન ઉપજ્યું.. અઘરું કામ છે હો કે... વીરેનના વાળ એક તો વાંકડિયા હતા એટલે કેમેં કરીને હાથમાં આવતા નહોતા... આ તો ઠીક છે ખાલી ટૂંકા કરવા હતા એટલે આમ-તેમ કાતર ફેરવીને ટૂંકા કરી દીધા... પણ હા .. રવિવાર સુધરી ગયો હો કે.... પછી હું પણ મરદનો બચ્ચો જ છું.. મેં પણ વીરેનને કીધું લે.. તું પણ યથા-શક્તિ મારા વાળ કાપ... રવિવાર તારો પણ છે... તને પણ મજા પડવી જોઈએ...
જોકે પછી મને જાણવા મળ્યું.. અમારા ભાઈ સાહેબ લંડનમાં છે એ લોકો તો દર પંદર દિવસે બધા જાતે જ એકબીજાના માથામાં વાળ કાપવાનું યંત્ર ફેરવી દે છે.. ત્યાં તો વાળ કાપવા જાય તો પાઉન્ડમાં રૂપિયા આપવા પડે ને .... મેં કીધું હશે ... મને તો એમ કે અમારા કુંટુંબમાં હું પહેલો વ્યક્તિ બનીશ કોઈના વાળ કાપવા વાળો.. પણ સાલું એ માન પણ ગયું... સાલું નસીબ જ નથી માન લેવા માટે...
બીજા અનુભવમાં તો એક આ ચાનો અનુભવ થાય છે રોજ... અને અમે લોકો રાતનું જમવાનું જાતે બનાવી એ છે તો... રોટલી બનવાનું ... નહિ નહિ.. અત્યારે તો રોટલી વણવાનું શીખવાનું ચાલુ છે... દરેક રોટલીમાં નવો નવો નકશો બને છે... જો કે gaya વખતે ખાસી એવી રોટલીઓ ગોળ બની હતી.. હજી ૨ વાર કરીશ તો આવડી જશે.. સફળતા બસ હવે હાથ-વેંતમાં જ છે..... બસ તમારી લોકોની શુભેચ્છા હશે તો ૬ મહિનામાં સારો એવો રસોઈયો બની જઈશ..... તમને જરૂરથી ખવડાવીશ બસ... ખુશ...
2 comments:
E bhai jara amne bi khavdav jo..hehehe..keep it up
જરૂર થી જાડિયા... તારે આવું કેહવા નું ના હોય... પ્રયોગ તો મિત્રો પર જ કરાય ને... :) ...આભાર આભાર...
Post a Comment