પ્રોફેશનાલીઝમ અને માનવતા

રાત્રે હું ૮ વાગ્યાની ટ્રેઈનમાં સુરત આવવા માટે ચડ્યો. મારી ટીકીટ કન્ફર્મ હતી, સ્લીપર ક્લાસમાં અને મને બહુ ઊંઘ આવી રહી હતી એટલે હું તરત જ સુઈ જવાના મુડમાં હતો. પણ મારી જોડે બીજા પણ ઘણા મુસાફરો ચડ્યા, પણ સ્લીપર ક્લાસવાળા નહિ, વિરાર અને પાલઘરવાળા જનરલ ટીકીટવાળા અને સાથે આવીને બેસી ગયા. મેં કહ્યું એમને આ મારી ટીકીટ છે અને મને બહુ ઊંઘ આવે છે તો મારે સુઈ જવું છે. અને એ લોકોએ શાંતિથી સોરી કહીને ઉભું થઇ જવું જોઈએ એને બદલે કહે કે હમણાં કલાક-૨ કલાકમાં અમારું સ્ટેશન આવી જશે. એટલે અમે ઊતરી જઈશું, એટલી વાર તમે જાગો, મને કેહવા માં આવ્યું, "થોડી ઈન્સાનિયત દિખાઓ" અને ના ઉભા થયા એ લોકો. ટીકીટચેકર પણ એ ડબ્બામાં જ હતા અને એ પણ અમારી સ્લીપર ક્લાસવાળાની ટીકીટ ચેક કરીને જતા રહ્યા, આ લોકોને કહી પણ કહ્યા વગર.
અને મને ૨ કલાક પછી સુવા મળ્યું. એવું નથી કે આ લોકો અભણ હતા, ભણેલા-ગણેલા લોકો હતા. કાયદા-કાનુનની એ લોકોને ખબર છે. પણ મુંબઈની લોકલ ટ્રેઈનમાં ૮ વાગે આખી દુનિયાની ભીડ હોય છે, ૧૦૦ લોકોના ડબ્બામાં ૩૦૦ લોકો મુસાફરી કરતા હોય છે એટલે આ લોકો એ ભીડથી બચવા માટે આ સ્લીપર ક્લાસની ટ્રેઈનમાં ચડે છે અને એ પણ લોકલની ટીકીટ લઇને અને અમે ૨ મહિના પહેલા તારીખો યાદ રાખીને, ૨-ગણા રૂપિયા આપીને ટીકીટ બૂક કરાવીએ તો પણ ટીકીટચેકર અમારી ટીકીટ ચેક કરે અને એમની નહિ!!!!
હજી આપણે પ્રોફેશનાલીઝમથી જોજનો દુર છે અને અહી પ્રોફેશનાલીઝમ પર માનવતા-લાગવગનો વિજય થતો રહે છે, ખરેખર ક્યારેક મન બહુ ખારું-ખાટું થઇ જાય છે આ જોઈને પણ આ ભારત છે અને અહી આવું જ ચાલતું આવે છે અને ચાલતું રહેશે. મને ખબર છે, આ વાંચીને મને ઘણા લોકો આડે હાથે લેવાના છે કે મારે એ લોકો ૩૦૦ જણાની ભીડમાં કેવી રીતે જાય એ વિચારવું જોઈએ. માનવતા જેવી વસ્તુ જ નથી મારામાં... :( ...
મને લાગે છે આપણે આવા રાજકારણીઓને લાયક છે. જેવા રાજકારણીઓ છે તેવા જ આપણા લોકો છે. આપણે એ લોકોને ખરાબ કહીએ છે પણ સામાન્ય લોકોના વહેવાર જોઈને લાગે છે જો એ લોકોના હાથમાં સત્તા આવે તો એ પણ કઈ અલગ નથી કરવાના. ઓસ્ટ્રેલિયામાં ભારતીયો પણ હુમલા થાય છે અને અહી ભારતમાં બેઠાં બેઠાં લોકો ઉહાપોહ મચાવે છે અને એક નેતા અહી પોતાની કારકિર્દી બનાવા રાજ્યોના ભાગલા પાડીને ગુંડારાજ ફેલાવી રહ્યો છે અને એને કોઈ કરી શકતું નથી!!!!